Wie is Jaap Knip?

Interviewer: Wat drijft jou, Jaap? Wie ben jij?
Jaap: Mijn naam is Jaap Knip. Ik ben van het buitengewoon goede jaar 1951. De jeugd heeft de toekomst. Tweede jeugd, dat wel. Ik woon al vanaf ‘79 in Lelystad. Ik probeer zoveel mogelijk activiteiten te ontwikkelen in de stad. Wat ik het liefst doe is het blad ‘de Lelybel’ maken.

I. Waarom is dat het leukst? Wat brengt jou dat?
J. Nou, dat brengt creativiteit naar boven. Dat heb je nodig. Dat brengt je in contact met heel veel mensen. Ik interview altijd mensen voor het blad. Er zijn ook andere mensen die schrijven/ dichten voor de Lelybel schrijven. Je kunt allerlei eieren kwijt in dat blad en dat is ook heel leuk. Bovendien is het een bindmiddel.

I. Wat voor ‘eieren’ zijn dat?
J. Dingen die me opvallen in de stad, die mij dwars zitten of die ik heel erg goed vind. Alles wat zich afspeelt in de stad, hoe gekker hoe beter, daar heb ik oog voor. En dat is niet wat in de mainstream media staat, het zijn meestal dingen die ik zelf onderweg meemaak en dingen die ik doe. En dan kom je allerlei mensen en dingen tegen die leuk zijn. Het is mijn kijk, mijn filtertje.

I. Dus die ontmoetingen en belevenissen prikkelen je creativiteit en daarmee maak je de Lelybel.
J. En ik stop mijn creativiteit in ideeën, die ik in de stad rondstrooi. Want, als je een leuk idee hebt, probeer je dat altijd uit op anderen. Want jij hebt wel dat idee, maar je hebt anderen nodig om het voor elkaar te krijgen. Dat is de lol ervan. Als mensen het ook een leuk idee vinden, dan ben ik wel heel blij. En als ze er achter gaan staan en mij helpen om het realiseren ervan of het idee verrijken, is het wel héél leuk. We hebben samenwerking in de stad nodig!

I. En, als het je nou niet lukt, ben je dan teleurgesteld?
J. Nee, ik ben het gewend. Ik heb dat altijd gehad, want ik heb altijd ideeën. Je moet niet denken dat iedereen staat te wachten op je ideeën. Dat is niet zo. Maar soms heb je een paar mensen, die gegrepen worden door hetzelfde als jij.

I. Dan heb je de verbinding.
J. Ja. Ik ging een energiecoöperatie oprichten. Er waren een aantal mensen zo gek om mee te doen. Dat vond ik fantastisch. En als dat groeit, dan is dat heel bevredigend.

I. Dat voedt je?
J. Ja. Het geeft energie. Het zit in ons logo, hè: Opgewekt Lelystad. Een prachtige naam vind ik dat.

I. Wat drijft jou om Opgewerkt Lelystad op te zetten?
J. Ik heb gewoon groene genen. Dat betekent dat ik genetisch nogal duurzaam ben. Dat is geen verdienste, dat is gewoon overgeërfd. Dat motiveert mij in alles. Dat is verergerd, doordat ik van de naoorlogse generatie ben, die was van aanpakken en zuinig zijn. En zuinig zijn, in mijn beleving, is het zuinig zijn door daden. Dat versterkt je groene genen. Dus je omgeving versterkt je genetische aanleg als het ware. En zo kom ik door aanleg op dingen waarvan ik vind dat die gedaan moeten worden, in de stad, of in de wereld.

I. En hoe denk je nou over deze huidige tijd?
J. Kijk, als je groene genen hebt dan is er een groot gevaar dat je de hele dag teleurgesteld wordt. Want als je om je heen kijkt, dan kan je, als je dat wilt zien, de hele dag de onverschilligheid zien, de nonchalance, slecht gedrag, noem maar op. Als je daar onder moet lijden, dan heb je geen goed leven. Dus je moet je daar tegen wapenen en kijken naar dingen die je wel interessant vindt en mensen die wel goede dingen doen. En daar moet je je op richten. Als je je gaat richten op wat er allemaal niet deugt, dan ben je je leven lang aan het verzuren. Dat moet je niet doen. Dat is gewoon zonde van je tijd. Dus als je kans ziet, moet je altijd naar de lichtpuntjes kijken. En als die er niet zijn, dan moet je die zelf creëren.

I. En het leren verwoorden van dit soort ideeën? Heb je dat ook altijd in je gehad? Ben je altijd met woorden bezig geweest of heb je dat geleerd?
J. Nee, ik ben eigenlijk geen prater. Dat klinkt heel gek. Ik ben meer een schrijver dan een prater. Maar ik moet praten om dingen voor elkaar te krijgen. Maar anders zou ik niet zoveel praten.

I. Was er in je leven een kantelpunt waarop je je dat realiseerde?
J. Nee, in mijn beleving ben ik ongeveer hetzelfde gebleven, inclusief mijn hardleersheid. Dus ik leer niet zo verschrikkelijk veel van mijn fouten. Dat is natuurlijk funest, maar dat is gewoon mijn karakter.

I. Wat houd je op dit moment bezig? Wat springt eruit?
J. Ik ben bezig om overal in de stad ‘Tuiny forests’ te maken.

I. Wat zijn dat? ‘Tuiny forests’?
J. Een ‘Tuiny forest, is een bosje van ongeveer 6 m2. Die wil ik overal in de stad. Dus ik ben missie en zending aan het verrichten. Ik heb een compaan gevonden in Peter Kouwenhoven. En die heeft verstand van zaken. Peter is een doener. Ik heb geen verstand van zaken. Dus ik probeer de missie uit te dragen. En bovendien hebben we voor het Bultpark een Bultparklied gemaakt. Volgens mij is het het enige park met een eigen lied ter wereld. Dat wordt op 3 mei ten gehore gebracht.

I. In het Bultpark zelf?
J. Ja, de première vindt plaats op de Bultpark Buitendag. Dus de missie van het ‘Tuiny forest’ is leuk. En het Bultparklied is leuk. Er zijn zoveel dingen waarmee je bezig kan zijn.

I. Wat zou je wensen voor Lelystad? Heb je een wijsheid die je wilt delen?
J. Ik zou het pionierschap weer nieuw leven in willen blazen. Ik heb soms de indruk dat de pioniers bijna allemaal zijn overleden. En de jeugd moet een schop onder hun hol krijgen. Ik heb heel veel ervaring met vrijwilligerswerk en de jeugd ontbreekt altijd.

I. Maar de jeugd, die is opgevoed door de generatie daarvoor, toch?
J. Ik zeg niet dat ze de volledige schuld hebben, maar wel een beetje. Zij moeten gewoon van de sociale media af. En een klein beetje maatschappelijk ondernemerschap ontwikkelen. Het is heel moeilijk natuurlijk, als mensen onverschillig zijn. Dan moet je ze zien te enthousiasmeren.

I. Tot slot samengevat, wat zijn dan jouw waarden?
J. Duurzaamheid, eerlijkheid, medemenselijkheid en maatschappelijke verantwoordelijkheid. Vooral dat laatste is bij mij sterk ontwikkeld. En als iemand iets niet kan, dan ga ik altijd helpen. Ik ben bijna 100% hulpvaardig. Want als je lol hebt in wat je doet, dan hoef je niet aan jezelf te denken. Want als mensen hulpvaardig zijn, als ze het leuk vinden om anderen te helpen, dan kost het geen energie, dan levert het energie op.